Jakiś czas temu, bodajże z okazji wyborów parlamentarnych (ale głowy nie dam – było to naprawdę już dawno temu, przynajmniej jak dla mnie) tu i ówdzie padały pomysły wprowadzenia jednej stawki podatku VAT (oraz głosy krytyczne wobec tego pomysłu ze strony konkurencji ).
W czasie jednej z rozmów dowiedziałem się, że wg jakiegoś profesora ekonomii średni podatek VAT wynosi 17%. Wzbudziło to wtedy mój sprzeciw i oburzenie, bo z własnego doświadczenia wiedziałem, że za zwykłe zakupy w sklepie płacę średnio mniejszy podatek (bliższy raczej ok. 10%).
Po jakimś czasie tknęło mnie jednak, że przecież zakupy w sklepie to nie wszystko – są jeszcze apteki, stacje benzynowe i innego rodzaju sklepy/zakupy. Postanowiłęm więc samemu sprawdzić na sobie, jaki rzeczywiście jest uśredniony podatek VAT.
Przez dwa miesiące spisywałem wszystkie zakupy i VATy. Rezultat mocno mnie zaskoczył: uśredniony VAT rzeczywiście wynosił 17%!
Oczywiście – komuś innemu może wyjśc inna stawka. U mnie przykładowo przy odjęciu wydatków na samochód średni VAT spadł aż do 13%. To spora różnica.
Zdając sobie jednak sprawę z tego, że inni ludzie mają inne wydatki, chciałem jedynie zaspokoić swoją ciekawość co do struktury własnych wydatków oraz sprawdzić, czy obliczenia owego ekonoma chociaż trochę przystają do rzeczywistości – no i najwyraźniej tak jest.
Ale, jak to mówią, średnio każdy człowiek ma jedno jądro i jeden jajnik, więc nawet jeśli średni podatek VAT rzeczywiście wynosi te 17%, to absolutnie nic to nie mówi o prawdziwej strukturze wydatków różnych podatników.
Podobnie np. jest ze średnią krajową, która w żaden sposób nie odzwierciedla zarobków, a co za tym idzie sytuacji finansowej przeciętnego polaka, a która z uporem godnym lepszej sprawy publikowana jest ciągle przez GUS oraz używana jest jako pewnego rodzaju wyznacznik przez różne urzędy.
